Bijzonder leven voor de roem: Benedict Cumberbatch gaf Engelse les aan Tibetaanse monniken

Niet je standaard tussenjaar voor Benedict Cumberbatch

De meeste mensen gebruiken hun tussenjaar om te chillen, naar Thailand te gaan en zichzelf ‘te vinden’ op een strandfeest met glowsticks. Benedict Cumberbatch? Die besloot het anders aan te pakken. Na zijn tijd op een eliteschool in Engeland pakte hij zijn spullen en vertrok hij naar het noordoosten van India. Best specifiek, maar ook best badass.

Zijn bestemming: een Tibetaans boeddhistisch klooster in de buurt van Darjeeling. Geen luxe resort, geen backpackerhostel met airco, maar gewoon een klooster, vol spirituele rust en enorme spinnen. Daar zou hij een tijdje doorbrengen om Engelse les te geven aan monniken van allerlei leeftijden, van jongetjes van 8 tot mannen van 40.

Benedict Cumberbatch gaf les voor mensen die eigenlijk al zen genoeg zijn

Maar Benedict Cumberbatch gaf daar niet zomaar wat lesjes grammatica. Hij had te maken met mensen die gewend waren aan stilte, meditatie en innerlijke rust. Geen klaslokaal met whiteboard en stiften, maar een soort geïmproviseerde setting waar hij zelfs een schoolbord moest bouwen omdat het er simpelweg niet was. Petje af.

De lessen waren allesbehalve standaard. Hij gebruikte van alles (snoepjes, spelletjes, creatieve trucjes) om de aandacht erbij te houden. En dat werkte. Want hoewel de monniken waarschijnlijk meer geduld en focus hadden dan de gemiddelde puber, was het lesgeven aan hen toch een uitdaging. Benedict moest zijn skills als entertainer al vroeg inzetten, iets wat later op het grote scherm goed van pas kwam.

“Zij leerden mij meer dan ik hen”

Wat hij daar meemaakte, liet diepe sporen achter. Niet op een dramatische Hollywood manier, maar op een manier die je alleen snapt als je ooit zelf wekenlang zonder wifi hebt geleefd. Hij vertelde later in een interview dat de monniken hem inzichten gaven in wat het leven écht betekent. Benedict Cumberbatch leerde er dingen die je niet oppikt in een scriptsessie of tijdens een acteerworkshop. Dingen zoals loslaten, rust vinden in chaos, en met een glimlach door het leven gaan, zelfs als je letterlijk in een kamer vol spinnen slaapt.

Het leven in het klooster was simpel, maar zeker niet saai. Hij sliep op de begane grond van het gebouw, waar het vochtig was en waar het soort spinnen leefde dat je normaal alleen in nachtmerries tegenkomt. En als kers op de taart rolden de wolken soms letterlijk door zijn kamer heen. Hij zat zo hoog in de bergen, dat de mist hem elke ochtend wakker kwam maken.

Ondanks de soberheid van het bestaan daar, was het een periode die hem rust gaf. Geen social media, geen paparazzi, geen druk van audities. Gewoon lesgeven, thee drinken, praten met monniken en nadenken over wat er allemaal toe doet. Dat is pas karakterontwikkeling.

Van klooster tot cape

Je zou denken: leuk, dat tussenjaar, maar daarna wordt hij gewoon weer een normale acteur, toch? Nope. Alles wat hij daar leerde, heeft z’n weg gevonden naar z’n werk. Vooral in rollen als Doctor Strange (waarin westerse logica botst met oosterse spiritualiteit) komt zijn ervaring eigenlijk in India bizar goed van pas.

Benedict Cumberbatch is nu een van de grootste namen in Hollywood. Maar voordat hij in blockbusters speelde en rode lopers platliep, leefde hij even helemaal van de radar. In een klooster, met monniken, zonder enige vorm van luxe. En dat maakt zijn verhaal nét wat interessanter dan de gemiddelde acteur met een toneelschooldiploma.

Dus de volgende keer dat je hem ziet zweven als Doctor Strange of cool staat te kijken als Sherlock, weet dan: die kalmte, die focus en dat charisma? Die zijn misschien wel ontstaan tussen de bergen van India, met een krijtje in z’n hand en een stel monniken aan zijn zijde.

En hij is niet de enige die een bijzonder pad bewandelde vóór de roem toesloeg. Ook Brad Pitt had een paar héél opvallende bijbaantje, al waren die een stuk minder zen. Denk: verkleedpakken en fastfoodgeur. Lees ook: Deze twee zéér bijzondere bijbaantjes had Brad Pitt voor de roem: “Het was deprimerend werk”