‘F1: The Movie’ review: een vermakelijk underdogverhaal, actie en spectaculair

Direct de actie in met ‘F1: The Movie’

De film F1 opent in de camper van Sonny tijdens de 24 uur van Daytona, wat het podium is voor een meteen adrenaline geladen start waarin we onmiddellijk in de racesfeer gezogen worden. Pitt rijdt echt, scènes zijn opgenomen tijdens officiële races, onder meer de 24 uur van Daytona dus en diverse Formule 1-weekenden. De keuze van deze setting voelt brutaal en effectief: geen trage opbouw, maar gelijk vol gas met gevechten op de baan, motor- en bandengeluid, en het welbekende teamdynamiek. Voor wie Top Gun: Maverick visueel gewaardeerd heeft, is dit dé kans om opnieuw in dat universum te stappen, maar dan met F1‑auto’s.

Hierna volgt het centrale verhaal: Sonny Hayes, ooit de meest belovende coureur, keert op aanraden van oud teamgenoot Ruben (Javier Bardem) terug om rookie Joshua (Damson Idris) te trainen, en samen de onderpresterende fictieve APXGP team naar voren te stuwen. De mentor, de fragiele rebel in de dop, de buitenstaander die de regels tart. Ja, het voelt bekend, misschien zelfs voorspelbaar. Je zou zelfs kunnen zeggen: “we hebben dit underdog verhaal al gezien”, maar niet in dit adrenalinevolle jasje. De combinatie van de bizar vette racebanen (Silverstone, Las Vegas, Abu Dhabi), echte competities en een meeslepende soundtrack schept een ervaring die fris aanvoelt.

Bekijk hier de trailer van F1: The Movie, voor als je meer een beeld wilt hoe de film eruitziet:

Plot & personages: de film geeft echt het F1-gevoel

Het plot is simpel en kent weinig verrassingen: de uitgerangeerde cowboy Sonny die buiten alle richtlijnen zijn eigen weg kiest (echt, waar hij mee wegkomt in de film is bijna komisch en scheurt wel tegen het onrealistische), en de beginner Joshua met een fragiel ego en een enorm gevoel voor bewijsdrang. Maar dat simplistische draagt de film ook niet, de charme schuilt zich namelijk in het charismatische acteerwerk van de centrale Brad Pitt en Damson Idris, en vooral in de chemie tussen hen.

Maar zelfs kleine personages, zoals de monteurs, krijgen persoonlijkheid en korte maar betekenisvolle scènes. Op deze manier voelt je echt het teamgevoel, alsof je zelf ook onderdeel uitmaakt van het APXGP team. De centrale romance met Brad Pitt voelt aanvankelijk licht ‘onnodig’, maar biedt menselijkheid aan Sonny en voegt een laagje diepgang toe aan het personage

Lees ook: Wat is de mooiste F1-race om zelf te bezoeken?

Racescènes om je vingers bij af te likken

Maar het absolute hoogtepunt: De race‑scènes, want die zijn echt fenomenaal. Door filming-on-track en high-tech cockpit camera’s creëert Kosinski een enorm goede kijkervaring. Hans Zimmers muziek (zijn tweede samenwerking met Kosinski na het enorme succes van Top Gun: Maverick) verhoogt de spanning en emotie en is om je vingers bij af te likken.

F1 heeft ook samengewerkt met de sport zelf. Lewis Hamilton was betrokken als producer en consultant, met zijn invloed zichtbaar in realisme, de formaties en de superspannende pitstops. Je ziet échte F1-coureurs: Verstappen, Leclerc, Hamilton, Norris, eindeloze cameo’s van echte racers. Dit geeft geen decor, maar maakt het filmuniversum echt. Opnames deden zich voor bij echte races, soms slechts enkele minuten per circuit, wat de races ongeëvenaard dynamisch maakt.

Slechte vijand en surface level F1 kennis

Een klein kritiekpunt voor de F1 film: de centrale slechterik, een APXGP-boardmember zonder F1-kennis (gespeeld door Tobias Menzies), is bijna meer komisch dan echt bedreigend. De film lijkt te worstelen zonder een ‘duidelijk kwaad’, en zijn bestaan voelt meer om een drang naar een vijand dan iets met reële impact. Er had meer diepgang in gemogen, of anders gewoon weggelaten kunnen worden.

Wat sommige F1 die hards ook misschien zal teleurstellen, is dat de film niet echt de technische of strategische diepte van de sport induikt. Er wordt nauwelijks ingegaan op zaken als aerodynamica, bandenstrategie, technische innovaties of politieke spelletjes binnen de teams, en wanneer het dat wel probeert te doen voelt het leeg en erg oppervlakkig. Je krijgt flarden van radioverkeer en korte uitlegmomenten, maar de nadruk ligt vooral op het emotionele drama en de spektakels op het asfalt zelf. Voor wie hoopt op een diepgravende blik á la Drive to Survive of een serieuze insider-analyse, blijft de F1 film vrij oppervlakkig. Maar dat lijkt ook bewust: de film mikt meer op het brede publiek dan op de echte diehards.

F1: The Movie is misschien niet revolutionair qua verhaal of film, maar is dat dan ook nodig bij deze productie? Waarschijnlijk niet. Wat telt hier is visuele en emotionele impact, en daarin scoort de film op elk vlak: realistische races, scherpe cinematografie, meeslepende muziek, een charismatische cast en de echte F1‑beleving. Soms voelt het te veel als een Hollywood‑showcase en iets te weinig als diep drama, maar voor wat het wil zijn (popcorn, spektakel, adrenaline) is het een enorm feest.

Man Man cijfer voor ‘F1: The Movie’: 8,0/10

Benieuwd naar de film en wil je alle details weten over F1: The Movie en precies wanneer hij in de Nederlandse bioscoop te zien is? Check dan gauw: ‘F1: The Movie’ verschijnt deze maand in de Nederlandse bioscopen: Alles wat je moet weten.