Een gewone werkdag, tot de BMW zich ermee bemoeide

Karl was lekker bezig in zijn garage, zoals hij dat al jaren doet: Gewoon een BMW Estate even naar binnen rijden, handrem erop, uit de auto stappen en door. Alleen had deze auto andere plannen. Terwijl Karl nog in de buurt stond, besloot de wagen eigen initiatief te nemen en rolde ‘ie keihard achteruit recht op zijn eigenaar af.

De man probeerde de BMW nog te stoppen met z’n blote handen. Moedig? Ja. Slim? Misschien niet helemaal. Want voordat hij het wist, zat Karl klem. Tegen een muur. Met de volle 1.800 kilo van de auto op z’n onderlijf gedrukt.

De nasleep van de aanvaring met de BMW: blauwe plekken net waar je ze liever niet hebt

Op dat moment ging alles snel. Een collega sprong in de BMW om hem weg te rijden, maar zette hem per ongeluk eerst nog even in de achteruit. Ja, echt. Dus in plaats van bevrijding kwam er nog een extra dosis ellende bovenop.

Toen Karl eindelijk loskwam van de BMW, lag hij op de grond te creperen van de pijn. Logisch ook, want als je hele onderstel net is geplet, voel je dat. En niet zo’n beetje ook. Hij werd direct naar het ziekenhuis gebracht, waar artsen hem een week lang onder observatie hielden. Diagnose? Zachte weefselschade en flink wat zenuwproblemen in het gebied dat je absoluut liever heel houdt.

Lees ook: Appen achter het stuur kan véél hoger uitpakken dan die hoge boete van 430 euro

“Het zag er niet meer uit als van mij”

Volgens Karl was zijn zaakje na het ongeluk compleet onherkenbaar. Hij beschreef het als “blauw, zwart, opgezwollen en niet meer als één geheel.” Niet bepaald het uitzicht waar je als man op hoopt wanneer je naar beneden kijkt.

En hoewel er niks is gebroken, is het trauma fysiek én mentaal behoorlijk aanwezig. Hij zegt eerlijk dat hij zich nog steeds afvraagt of alles daar beneden nog wel werkt zoals het hoort. Op dit moment is het nog te pijnlijk om daar überhaupt achter te komen.

De vergelijking met een Final Destination-scène kwam van Karl zelf. En eerlijk is eerlijk: het klinkt ook als iets wat rechtstreeks uit een bizarre horrorfilm komt. Auto met kapotte handrem. Man die net uitstapt, een BMW die besluit terug te rollen en BAM: een botsing. En dan dat ene detail dat het verhaal zo pijnlijk maar uniek maakt.

▼ scroll verder ▼

Toch blijft Karl nuchter. Hij zegt dat hij het overleefd heeft zonder breuken, en dat is op zichzelf al een wonder. De grootste schade zit hem in zenuwen, spieren en weefsel. En misschien ook een beetje in z’n trots.

Angst om z’n been te verliezen

Naast alles wat al mis was gegaan, kwam er nog een extra schrikmoment: Karl kon zijn rechterbeen niet meer bewegen na het ongeluk. De artsen maakten zich zorgen en spraken zelfs over mogelijke amputatie. En dat terwijl hij op een kamer lag met mensen die écht een been kwijt waren. Niet bepaald de meest geruststellende omgeving.

Gelukkig trok het langzaam bij, en inmiddels loopt hij (zij het met wel wat moeite) weer rond. Niet soepel, maar wel zelfstandig. En dat is een hele prestatie, zegt hij zelf.

Hoewel hij het zelf nog te pijnlijk vindt om te kijken, heeft Karl de beelden van het ongeluk inmiddels wel gedeeld met anderen. Een soort waarschuwing aan de mensheid: denk twee keer na voordat je een BMW met kapotte handrem vertrouwt. En denk drie keer na voordat je denkt dat je hem met je blote handen kunt tegenhouden.

Conclusie: als je ‘t beneden allemaal nog heel hebt, tel je zegeningen

Karl zijn verhaal maakt je als man toch even stil. Want laten we eerlijk zijn: het laatste wat je wilt, is dat je zaakje door een BMW tot moes wordt gereden.

Dus mannen: controleer die handrem, wees voorzichtig met rollende auto’s en als je ooit twijfelt of je iets met de hand moet stoppen: kies dan liever voor je eigen veiligheid, niet je eigen lichaamsdelen in de strijd gooien.

Lees ook: Bizar verhaal: voetbalcoach vergokt ingezameld geld voor voetbaltrip van een jeugdteam